Осман  империясының 10-шы падишахы Сүлеймен Сұлтан (1494-1576)  46 жыл  ел басқарып  ең  көп  тақта  отырған  әрі  ең  көп жорыққа шықан падишах. Сол падишах өлім  аузында  жатқанда  өзінің әскери қолбасшысын шақырып: «Ертең  алда-жалда дүниеден өтіп кететін болсам, мынандай үш өтінішімді  өсиет етемін » – деп айтқан  екен:

Бірінші өтініші жаназа табытын Осман империясына танымал, атақты, даңқты болған емшілер мен дәрігерлер көтерсін дейді;

Екінші өтініші табытты  көтеріп жүретін жолдың барлығына алтын тастар мен жақұттар төселсін;

Үшінші өтініші  оның екі қолы бүкіл халыққа көрінетіндей табыттан шығып салбырап тұрсын дейді.

Әскери қолбасшысы  Сүлеймен Сұлтанның  бұл  өтініштеріне таңқалып  мұның себебін сұрайды. Сүлеймен Сұлтан былай деп жауап береді:

– Менің  жаназа табытымды  атақты  дәрігерлер мен емшілер көтерсін. Жаназаға жиналған барлық  халық көрсін, тіпті  мықты  дәрігерлердің өзі өлімге қарсы дәрменсіз екендігін;

– Мен  жинаған  алтын  тастарым  мен  жақұттарымды  жаназа табытының  қабірге дейін  жүретін  жолға төселсін. Дүйім  жұрт көрсін, бұл өмірде жинаған байлықтың барлығы осы өмірде табанның  астында  қалатындығын;

-Бүкіл  халық менің екі қолымды көздерімен көрсін. Сүлеймен Сұлтанның өзі мына өмірден құры алақан кетіп бара жатқандығын. Осындай өнегелі өсиетпен өмірден өткен екен.