Пайғамбарымыздың ﷺ асыл жары Айша анамыз (р.а.) былай дейді:

Әкем Әбу Бәкірдің (р.а.) бір құлы бар еді. Бұл құл тапқанының бір бөлігін әкеме әкеп беретін, ол да одан ауызтиетін еді. Бір күні әлгі құл үйге бірдеңелер алып келді. Әкем де әдеттегідей тартылған асқа қол салып, жей бастады. Сол кезде құл:

– Жегеніңнің не екенін білесің бе? – деді. Әкем де:

– Не екен? – деп сұрады. Сонда құл:

– Бал ашудың (құмалақ ашудың) не екенін әлі екенін білмеген кезімде, жаһилия дәуірінде, біреуге бал ашып беріп, алдаған едім. Бүгін соған кезігіп қалдым. Әлгі маған сол кездегі ашқан балыма ризашылығын білдіріп, өзің жеген асты берді, - дей беріп еді, әкем саусағын тамағына сұғып жіберіп, жегендерінің бәрін құсып тастады.