Жұма күні мешітте ұрлық жасалды дегенді естіп жағамды ұстадым. Басқа емес, Алланың үйіне келіп, әдепсіздік танытып, өзгенің қалтасына түскен сұғанақтарға ашуым келіп ызалансам да, бір жағынан іштей аядым. Себебі, қасиетті жұма күні барша жамағат Алланың үйіне құлшылық жасауға келсе, кейбір мұсылман бауырларымыздың арам пиғылдарын жузеге асыруға келгені өте аянышты. Ғибадат үйіне қалтаға түсуді ойластырып келіп жүрген адамның азғандығының белгісі емей немене? Шариғатта ұрлық жайлы не дейді? Өзгенің мүлкін ұрлау, рұқсатсыз алу, өзгенің меншігін ақысыз (әділетсіз) түрде өз иелігіне өткізу – ұрлық деген сөз. Хадиқа кітабында былай делінеді: “Күштеп немесе ұрлық, қиянат секілді харам жолдармен қол жеткізілгені мәлім болған нәрсені, сыйлық, садақа және төлемақы ретінде алу, жалға алып қолдану халал емес. Ниса сүресінің 29-аятында: «Ей иман еткендер, бір-бірлеріңнің меншіктеріңді араларыңда бұрыс жолмен жемеңдер. Яғни Исламның харам еткен пайыз, құмар, ұрлық және күштеп тартып алу секілді бұрыс жолдарымен жемеңдер. Тек қана бір-бірлеріңнен разы болатын түрде, сауда жолымен болсын.» деп бұйырылған.  Пайғамбарымыздың (с.ғ.с.) сахабасы екінші халифа Омар ибн Хаттабтың өмірбаянын, Мемлекет мүлкіндегі адалдығын көрейікші. Хазірет Омар (р.а.) бірде түнде жұмыс істеп отырғанда, бір сахаба сәлем бере келеді. Хазірет Омар (р.а.) ә дегенде оның сәлеміне жауап қатпайды. Жұмысын аяқтаған соң білте шамды сөндіріп, орнына басқа бір шамды жағады. Содан кейін барып қонақтың сәлемін алады. Әңгіме барысында сахаба: «Уа, Омар, неге сәлемімді дереу алмадың? Шырақты ауыстырғаның не? - деп әлгі әрекетіне таңырқай сұрақ қояды. Сонда хазірет Омар (р.а.) өз ісінің астарын былай деп түсіндіреді: «Алдыңғы шырақ мемлекеттің қазынасынан алынған. Оның жарығымен тек мемлекеттік істерді ғана қарауға әдеттенгенмін. Ол шырақты жағып қойып жеке басымның шаруасымен айналыссам, ақыретте не деп жауап бермекпін?! Сенімен жеке мәселелерді сөз қылатын болғандықтан, қазынаның шырағын сөндіріп, жеке шамымды жақтым. Сәл күттірген себебім сол», - дегенде, бұл жауапты естіген серігі оның мемлекет мүлкіне жанашырлығына тәнті болып: «Уа, Раббым! Хаттабтың ұлы Омарды мың жасат», - деген екен. Бір күні хазреті Бәһлүл Дананың үйіне ұры түсіп, үйден тапқан нәрсесінің барлығын алып кетеді. Таң атқанда хазреті Бәһлүл Дана тұрып мазаратқа барып, мазаратқа кіретін есіктің алдына отырып алады. Бұл жағдайды естігендер:    - Не үшін ұрының ізіне түспедің, неге бұл жерге келіп отырсың? – деп сұрайды.Хазреті Бәһлүл Дана:   - Жолынан адасқан ол адамды осы жерде күтіп отырмын,- деп жауап береді. Бұл сөзге сол маңдағылар күледі.   - Аллаһ оңынан қайырсын, ол адам бұл жерге келіп қайтеді? – дейді әлгі адамдар. Оларға хазреті Бәһлүл Дана: - Сендер уайымдамаңдар, ол міндетті түрде бұл есікке келеді. Ажал оны бұл жерге әкеледі – деп жауап береді. Бұл сөзді естіген сол жердегілер терең ойға шомады. Тоқсан сөздің тобықтай түйіні, біреудің ала жібін аттап тапқан байлық еш береке әкелмейді. Кішкентай күнәні жасауды тоқтатпау үлкен күнәға, үлкен күнә жасауды тоқтатпау иманға қатер алып келеді. Пайғамбарымыздың айтқанындай: «Иманы болған адам зина, ұрлық жасамайды». Адам болып келген соң, адам болып қалайық!

Тотия Енсебаева