Жомарттық – адам бойындағы ең асыл қасиеттердің бірі. Қазақ халқы ежелден «Жомарттың қолы ашық, жүрегі кең» деп, жомарт жанды халықтың қадірлісі санаған. Жомарттық – тек мал-дүниеден беру емес, ол – жан дүниенің тазалығы, жүректің кеңдігі, өзгеге қол ұшын соза білу.

Ислам дінінде жомарттықтың орны ерекше. Алла Тағала Құранда:

«Алла жолында мал-мүлкін жұмсағандардың мысалы – жеті бірдей масақ шығарған, әр масағында жүз дәні бар масақ секілді. Алла қалағанына еселеп арттырады» (Бақара, 261) – деп, Алла жолында жомарттық танытқан құлдарын мол сауапқа бөлейтінін сүйіншілейді.

Пайғамбарымыз Мұхаммед ﷺ:

«Жомарт адам Аллаға жақын, жұмаққа жақын, адамдарға жақын. Ал сараң адам Алладан алыс, жұмақтан алыс, адамдардан алыс» – деген. Демек, жомарттық адамның Аллаға да, халыққа да сүйікті болуына себеп.

Қазақтың тұрмыс-тіршілігіне үңілсек, жомарттықтың сан үлгісін көреміз. Ауылдасқа ас беріп, қонақ күтіп, жетім-жесірге қол ұшын созу – халқымыздың қанында бар қасиет. «Жақсының берген асы, жаманның берген уәдесінен артық» деп, жақсының қолындағысын аямайтын мінезін дәріптеген.

Жомарттықтың ең үлкен пайдасы – адамның жүрегін тазартуы. Дүние-мүлікке қатты байлану – жүректі қарайтады. Ал қолыңдағыны Алла разылығы үшін бөлісе білу – рухани тәрбиенің ең маңызды қадамы.

Бүгінгі таңда да қоғамымызға жомарт жандар қажет. Мешіт салуға, жетімге жәрдем беруге, мұқтажға көмектесуге атсалысу – біздің иманымыздың көрінісі. Әрбір қазақ баласы өз шамасына қарай қайырымды іс жасап отырса, халқымыздың бірлігі бекиді, берекесі артады.

Қорытынды:

Жомарттық – мұсылманның көркі, қазақтың болмысы. Жүрегінде иманы бар адам әрқашан қолынан келгенше жақсылық жасаудан қашпайды. Жомарт болу – байлыққа байланысты емес, жүректің кеңдігіне байланысты. Сондықтан әрбіріміз осы қасиетті өмірлік ұстанымға айналдырайық.

Шахтинск қалалық «Нұр» мешітінің имамы Мәулен Әбілхайыр Кәсенұлы