Али мен Махмуд екеуі тай құлындай тебісіп өскен  көршінің ұлдары еді. Олар ержетіп, қолға қамшы ұстаған шағына дейін бірге жүріп, бір мектепте білім алады. Бірде пендешіліктің салдарынан екеуі  ренжісіп қалады. Содан Махмұд татуласудың ізгі амалымен өз інісін Алиге жібереді. «Сізге мені ағам жіберді. Келіп менен кешірім сұрасын деп жатыр», -дейді жас бала.

Али одан да қатты ашулана түсіп, «Менің кінәм қанша?! Мен бармаспын!», -деп қайырады. Сонда Махмұд: «Қап, Әлидің ақымақтығын-ай! Менен кешірім сұрап, сауапты көбірек алып, жәннатқа барғанын қалап едім. Ендеше өзім алдына кешірімін алуға барамын», -деп арадағы араздыққа түйін  қоған екен.

Өткінші мына жалғанда кішірейіп кешірім сұрауды ар көрмейік, ағайын! Алланың жазар сауабынан құр қалмаған абзал болар.

Мөлдір Қуандыққызы