Өлімнің хақ екенін білсең де,

Өлместей омыраулап, жатасың.

Тозақтың барын біліп жүрсең де,

Күнәға, әлің келсе, батасың.

Сауап көп ғибадатқа десең де,

Жалығып, жалқауланып жатасың.

Адалдың адал рызқын жесең де,

Арамды әдейі іздеп татасың.

Сыртыңды сыланасың өң беріп,

Ішіңнің түзетпейсің хатасын.

Айла мен алдағанды жөн көріп,

Адамды аң орнына атасың.

Жалғанның бір пайдасын көргенде,

Амалсыз қара тастай қатасың.

«Иманым»